Έπαιζα πλάι
στη μανούλα στο σαλόνι, όπως κάθε μέρα, όταν κοίταξε το ρολόι της και μου είπε:
«Πέρασε η ώρα, αγάπη μου! Αύριο το σχολείο ξεκινά! Πρέπει να κοιμηθείς!»
- Μα, δε
νυστάζω, της είπα με νάζι!
- Τότε να
μετρήσεις προβατάκια! Εξάλλου ξέρεις ήδη να μετράς!
Μου έδωσε ένα
φιλί για καληνύχτα κι εγώ μετρούσα και ξαναμετρούσα, ώσπου τα προβατάκια έγιναν
μπαμπακένια συννεφάκια!
Μέσα στο
πρώτο συννεφάκι ξεπρόβαλε μια χαμογελαστή νεραιδούλα!
- Έλα, γλυκιά
μου, καλώς ήρθες, μου είπε και μου άπλωσε το χέρι! Είμαι η νεράιδα του σχολείου
και είμαι εδώ για να περάσουμε ωραία και να σε βοηθώ κάθε φορά, που θα με
χρειάζεσαι! Κι αν έχεις αγωνία κι αν φοβάσαι, μαζί μου θα ‘σαι! Τους φόβους
όλους τους νικώ με μια καραμέλα! Έλα!
Κούνησε μια
και δυο το μαγικό της ραβδί κι αμέσως άνοιξε μια πόρτα, ήταν η πόρτα του σχολείου!
Τι όμορφα χρώματα, τι χαρούμενες ζωγραφιές στους τοίχους και πόσα, πόσα
παιχνίδια!!! Έμεινα εκεί να τα κοιτάω άφωνη!! Πόσο όμορφο είναι αυτό το
σχολείο!!
Μα, ξαφνικά καθώς κοίταζα ενθουσιασμένη το
σχολείο, η νεράιδα εξαφανίστηκε κι αμέσως μέσα σε ένα άλλο μπαμπακένιο
συννεφάκι εμφανίστηκε ένας σοφός δράκος! Τρόμαξα λιγάκι, όταν τον είδα, αλλά αυτός
με πλησίασε και μου μίλησε ήρεμα και γλυκά!
- Μη θυμώνεις,
μικρούλα μου, που η μανούλα σου σου ζήτησε να κοιμηθείς σήμερα πιο νωρίς! Έτσι
πρέπει, για να μην κουτουλάς από τη νύστα στο σχολείο και να απολαύσεις το
παιχνίδι! Σκέψου ότι θα υπάρχουν μέρες που θα κοιμάσαι πιο αργά!
- Ναι, αλλά εγώ
δεν ήθελα να κοιμηθώ! Ήθελα να παίξω κι άλλο, είπα!
- Έχω μια ιδέα,
είπε τότε ο δράκος! Πάρε αυτό το μπαλόνι κι, όταν θυμώνεις, να το φουσκώνεις
μέχρι να σου περάσει!
Κι άρχισα να
φουσκώνω το μπαλόνι ώσπου ο δράκος μονομιάς εξαφανίστηκε! Τι κρίμα! Ήθελα τόσα
να τον ρωτήσω…
Είχα τόση
αγωνία! Θα τα καταφέρω άραγε; Θα είναι δύσκολα; Χμμ..Ποιος με καταλάβαινε; Κι
εκεί που στριφογυρνούσα κι έκανα αυτές τις σκέψεις πετάχθηκε ένα ξωτικό, που είπε:
« Εγώ! Εγώ σε καταλαβαίνω!!!»
Δε σας κρύβω
ότι ξαφνιάστηκα!
- Ξέρω, ξέρω
πως έχεις αγωνία, μου ξανάπε! Μα, αν δεν προσπαθήσεις, το όνειρό σου πώς θα
κατακτήσεις; Μη φοβάσαι κι εγώ θα είμαι εδώ και σε κάθε βήμα θα σε βοηθώ! Κράτα
κι αυτό το βελουδένιο αστεράκι, να φωτίζει του ονείρου σου το δρομάκι!
Ουφ, δε θα
είναι και τόσο δύσκολα στο σχολείο, σκέφτηκα και μ’ αυτή τη σκέψη το ξωτικό
έγινε καπνός!
Άλλαξα πλευρό
κι ευθύς προσγειώθηκε μπροστά μου μια μαγισσούλα με τη σκούπα της!
- Είμαι η
μάγισσα Παραμυθού και μαζί θα ταξιδέψουμε στη χώρα των παραμυθιών! Δράκους,
νεράιδες, ξωτικά θα συναντήσουμε! Ανέβα στη μαγική μου σκούπα όλα να τα
εξερευνήσουμε!
Και μια και δυο
και χωρίς κανένα δισταγμό ανέβηκα στη σκούπα και σας πληροφορώ ότι η μάγισσα
Παραμυθού με πήγε στη μαγική χώρα των παραμυθιών κι άκουγα τόοοοσο όμορφα παραμύθια,
που ποτέ δεν είχα ξανακούσει…ώσπου άκουσα μια φωνή!
- ‘Ωρα να
σαλπάρουμε, μικρή! Κράτα το σκοινί κι ανέβα στην κουπαστή! Μαζί θα ταξιδέψουμε
στα πέλαγα της γνώσης! Μαζί πλώρη θα βάλουμε με βάρκα την ελπίδα!
Κι εγώ, χωρίς
να το πολυσκεφτώ, ανέβηκα ως το κατάρτι! Αυτό το ταξίδι δεν ήθελα να το χάσω!
Ντριν ντριν
χτύπησε το ξυπνητήρι της μαμάς! Πετάχθηκα αμέσως από το κρεβάτι!
- Ξύπνα,
μανούλα! Δε θέλω να αργήσω στο σχολείο! Σαν νεραιδούλα θα με περιμένει η κυρία,
στην αγκαλιά της θα με κλείσει και θα μου πει την πιο γλυκιά ιστορία! Μάγισσες,
δράκοι, πειρατές θα είναι μαζί μας σε τούτο το ταξίδι, το είδα στο όνειρό μου
ήδη!
Ανθή Ζήση
Και σε εκτυπώσιμη μορφή εδώ.
