Πανελλήνια ημέρα σχολικού αθλητισμού σαν παραμύθι...
Μια φορά κι έναν καιρό,
όχι πριν χρόνια, αλλά πριν λίγο καιρό
στου χωριού ένα σπιτάκι
ζούσε ένα νωθρό παιδάκι!
Δεν του άρεσε να περπατάει!
Με το αυτοκίνητο στο σχολείο πάντα πάει!
Δεν ήθελε να τρέξει
ούτε στην αυλή να παίξει!
Καθόταν μόνο στο παγκάκι και κοιτούσε
κι έλεγε πως δεν μπορούσε...
κι αν έτρεχε πως θα χτυπούσε!
Τι κι αν η κυρία το παρακινούσε,
να σηκωθεί απ' το παγκάκι,
να κάνει πηδηματάκια σα βατραχάκι,
να παίξει μπάλα και κουτσό,
να τρέξει γρήγορα στο κυνηγητό!
Πόσο την είχε προβληματίσει!
Μακάρι νά 'βρισκε μια λύση!
Μια μέρα όμως, που η μαμά του το είχε ξυπνήσει,
ούτε ως την τουαλέτα δεν μπορούσε να περπατήσει!
Η μαμά του στενοχωρήθηκε πολύ,
μα δεν έχασε στιγμή!
Στο νοσοκομείο το πήγε γρήγορα για εξετάσεις!
Έπρεπε από καιρό να είχε πάρει αυτές τις αποφάσεις!
Ο γιατρός, που το εξέτασε, είπε ότι οι μυς του έχουν ατροφήσει!
Είναι κρίμα ένα παιδί το σώμα του να μην αθλήσει!!
Ο γιατρός του συνέστησε να γυμναστεί
και πρέπει να βιαστεί,
να βάλει την άθληση στη ζωή του μέρα
και να μη χρειαστεί να ξαναπάει εκεί πέρα!!
Και το παιδί ακολούθησε τη συνταγή του κατά γράμμα
και ξέρετε ποιο ήταν το πρώτο πράγμα,
που έκανε μετά από την επίσκεψη αυτή;
Πήγε στο σχολείο βιαστικά,
μιας κι εκείνη τη μέρα έκαναν εκδηλώσεις στην αυλή
και δεν κάθησε ούτε ένα λεπτό!
Έτρεξε, έπαιξε,χόρεψε...και χάρηκε κάθε του λεπτό!
Κι από εκείνη τη στιγμή άλλαξε στάση απέναντι στον αθλητισμό
και σκέφτηκε ν' αλλάξει το δικό του προγραμματισμό!!
Σύνθημα της ζωής του έγινε ευθύς:
" Άθληση κάθε μέρα, υγεία μια ζωή!"
Α.Ζ.
