Μαθαίνω την ιστορία της πόλης μου , ποιητικά

Ζήση Ανθή : Απελευθέρωση της Βέροιας και της Κατερίνης .

Απελευθέρωση της Βέροιας και της Κατερίνης

Μια ιστορία θα σας πω ,

Πριν χρόνια πού ‘χει γίνει ,

Για την πόλη όπου ζω ,

Στη μνήμη σας να μείνει !

15 του Οκτώβρη είχε πια ξημερώσει

Κι ο ελληνικός στρατός κίνησε

Την Κατερίνη πρώτα να ελευθερώσει !

Μα οι Τούρκοι ενέδρα στήσανε κρυφά

Κι ο στρατός δέχθηκε σφοδρά πυρά !

Μα ο γενναίος αρχηγός ,

Σβορώνος τ’ όνομά του

Έτρεξε έφιππος μπροστά

Τους στρατιώτες να εμψυχώσει ,

Να πολεμήσουν με καρδιά !

Μα τραυματίστηκε απ’ τα τούρκικα πυρά

Και τραυματίστηκε βαριά !

Με γενναιότητα πολέμησε πολύ ,

Θυσίασε τη ζωή του στη μάχη αυτή ,

Συγκινώντας κάθε ελληνική ψυχή !

Αυτό δεν πτόησε των Ελλήνων τις καρδιές ,

Αντίθετα τους τόνωσε το ηθικό

Κι επιτέθηκαν στους Τούρκους

Με δυνατές κραυγές !

Η μάχη κράτησε πολύ!

Μα το απόγευμα είδαν τα τούρκικα στρατεύματα

Να φεύγουν από εκεί …

ώσπου την άλλη μέρα , το πρωί ,

μπήκαν στην Κατερίνη ,

υψώνοντας τη σημαία την ελληνική !

Με δάκρυα χαράς στα μάτια

Και τις σημαίες στα χέρια , όλοι μαζί ,

Πήγαν στην εκκλησία ,

Για να τελεστεί η απελευθέρωση της πόλης ,

Τι πανηγύρι ! Τι γιορτή !

Τα μαντάτα για τη λευτεριά ,

Φτάνουν και στη Βέροια !

Οι Βεροιώτες αδημονούν ,

Τη σημαία την ελληνική να υψώσουν ,

καρτερούν !

Τούρκοι και Έλληνες ζούσαν εκεί ειρηνικά ,

Μα τώρα φεύγουν πια !

Με τρένα απομακρύνονται πια ,

Στη Θεσσαλονίκη πάνε ,

Για ασφάλεια , μα με μισή καρδιά !

Απόφαση παίρνουν όλοι μαζί ,

Να μη γίνουν σφαγές , βανδαλισμοί !

παραδίδουν την πόλη

αναίμακτα κι  ειρηνικά  ,

στα στρατεύματα τα ελληνικά !

Στις 16^η του Οκτώβρη

Κι η Βέροια ελευθερώνεται κι αυτή ,

Μα συνεχίζουν να ζουν εκεί ,

Τούρκοι , ως το 22 , με την ανταλλαγή !

Ζήση Ανθή 

Αφιερωμένο στη φίλη μου Τόνια Αραπάκη , που είχα την τύχη να συνεργαστούμε , δουλεύοντας παλιότερα στο ίδιο σχολείο .

Το ποίημα αυτό μπορείτε αν θέλετε να το ζωγραφίσετε , φτιάχνοντας ένα βιβλιαράκι με την ιστορία της πόλης μας ή της δικής σας πόλης !