Ελλάδα, ποίημα

Ελλάδα

Έχει τον ήλιο στα μαλλιά,

λουλούδια στην ποδιά της,

δυο κυματάκια θαλασσιά,

αφρούς στο φόρεμά της!

Κι ένα στεφάνι όλο φορά

μ’ όμορφα περιστέρια,

την ειρήνη θέλει να κρατά

παντοτινά στα χέρια!

Έχει νησάκια μια σταλιά

μ’ όμορφα ακρογιάλια

κι έχει και βουνά απάτητα

που τα κοιτάς με κιάλια!

Έχει κι αμπέλια στις πλαγιές ,

αλλά και ελαιώνες,

κρασιά και λάδια δίνουνε

εδώ και τόσους αιώνες!

Κι έχει και δέντρα γύρω της

με φρούτα γινωμένα,

λαχανικά στον κήπο της

όλα τους διαλεγμένα!

Κι έχει φαγιά ξεχωριστά,

που όλοι λαχταρούνε

και οι τουρίστες που έρχονται

αυτά τα αγαπούνε!

Γέννησε τον πολιτισμό κι ανθρώπους με σοφία

κι από αυτή ξεκίνησε και η Δημοκρατία!

Οι ξένοι όμως δε χάσανε καμία ευκαιρία,

διόλου δε σεβαστήκανε τη δική της ιστορία!

Γι' αυτό και αποφάσισαν δική τους να την κάνουν

και με ένα τελεσίγραφο στο Μεταξά τότε φτάνουν, 

μα εκείνος τους λέει ορθά κοφτά πως ΟΧΙ δεν τη δίνει

και λεύτερη η πατρίδα μας πως θέλει να μείνει!

Ανθή Ζήση