Ένα όνειρο τρελό...

Είδα χθες βράδυ στο όνειρό μου ένα όνειρο τρελό!

Μα  πώς να σας το διηγηθώ;

Ήταν, που λέτε, μια Δευτέρα

κι εγώ πετούσα στον αέρα!

Σαν τα πουλιά ταξίδευα ψηλά

και διέσχιζα σύννεφα γκρίζα και λευκά!

Μα  ένα σύννεφο όλο ανεβαίνει!

Χμμ! Φαίνεται πως με περιμένει!

Δίνω ένα σάλτο για να το φτάσω

και επιτέλους να το πιάσω!

Κι αυτό μ’ αφήνει και το αγγίζω!

Νιώθω πως πράγματι το αξίζω!

Πόση χαρά που τα έχω καταφέρει!

«Μπράβο!!» κι εκείνο μου προφέρει!!

Και μια Τρίτη, που ήμουν στο σπίτι,

ήρθε μια μάγισσα με τόοοοοοση μύτη!

Φορούσε μπότες και ροζ  γυαλιά

κι είχε αράχνες στα μαλλιά!

Με έκανε βόλτα και με τη σκούπα

κι ύστερα φάγαμε και μια σούπα,

που ήταν στ’ αλήθεια μαγική

κι έμαθα ξόρκια στο πι και φι!

Πήρα το βιβλία κι άρχισα να διαβάζω!

Σαν μικρός μάγος κι εγώ μοιάζω!

Γούρλωσα τα μάτια γεμάτος απορία

κι έτσι η μάγισσα βρήκε την ευκαιρία,

ευθύς αμέσως να μου εξηγήσει,

πως το στόχο μου τον έχω κατακτήσει!

«Αν κάποια μέρα κάτι ποθήσεις,

μπορείς και να το κατακτήσεις!

Κι εσύ πάντα ευχόσουν να μάθεις να διαβάζεις

και  ξέρω πως ποτέ κάτω δεν το βάζεις!»

Και μια μέρα, που ήταν Τετάρτη,

κι εγώ στα χέρια μου είχα ένα χάρτη,

το θησαυρό αναζητούσα

και με πειρατές συζητούσα!

Μα ένα άτακτο αγέρι

μου πήρε το χάρτη απ’ το χέρι!!

Το κυνηγούσα να το πιάσω!

Τέτοια ευκαιρία πώς να χάσω;

Ώσπου κουράστηκε κι αυτό

να παίζει μαζί μου κυνηγητό

και στάθηκε πάνω στο βουνό!

…Κι έτσι το έπιασα κι εγώ!

Και δίχως διόλου δισταγμό ,

κίνησα το θησαυρό να βρω!

Καθώς όμως έτρεχα θαρρώ,

μια φωνή ακούστηκε απ’ τον ουρανό:

«Το θησαυρό σου για να  κρατάς,

ποτέ σου μην τα παρατάς!

Να ονειρεύεσαι, να τολμάς,

τα όνειρά σου να κυνηγάς!»

Και μια Πέμπτη πριν ο ήλιος δύσει,

είδα πως ήμουνα στην Άγρια Δύση!

Άγρια άλογα κυνηγούσα

και με το λάσο μου τα κρατούσα!

Αλλά ένα άλογο δε σταματάει!

Τρέχει γοργά, σα να πετάει!

Πεισμώνω κι εγώ και δεν τ’ αφήνω!

Έτσι άπραγος δε θα μείνω

κι ακολουθώ μόνο εκείνο!

Κι εκείνο  με οδηγεί σ’  άλλα μονοπάτια

και βλέπω γύρω μου χιλιάδες άτια!

Εγώ όμως εύκολα γνώμη δεν αλλάζω

και επιτέλους το πλησιάζω!

Ναι, είναι αυτό, που εγώ ποθούσα!

Γι’ αυτό αγωνίστηκα και τώρα το κρατούσα!

Τη χαίτη του χάιδεψα με το ένα μου χέρι

κι αυτό με πήγε σε άλλα μέρη …

που κανένας ακόμη δεν τα  ξέρει!

Την άλλη μέρα, μια Παρασκευή

ανέβηκα ως το φεγγάρι

και είδα ένα σαλιγκάρι!

Μόνο που αυτό σιγά σιγά δεν προχωρούσε,

αλλά ρυθμικά χοροπηδούσε!

«Εδώ μπορείς να κάνεις άλματα μεγάλα,

όπως σου είπε κι η δασκάλα!» ,

μου είπε κι έφυγε με βιάση

κι άντε τώρα κάποιος να το φτάσει!

Άρχισα κι εγώ να προχωράω,

σα γίγαντας θαρρώ περπατάω!

Το βρήκα πολύ διασκεδαστικό ,

ώσπου πέρασε από μπρος μου ένα λεωφορείο διαστημικό!

Και, για να μη σας τα πολυλογώ, ανέβηκα κι εγώ!!

Για άλλες περιπέτειες θα ξεκινούσα!

Αχ, πόσο πολύ το λαχταρούσα!

Πού θα ταξίδευα; Πού θα προσγειωθεί;

Άραγε ήξερε τη δική μου την ευχή;

Ένα αστέρι μου έκλεισε το μάτι

κι ύστερα μου σιγοψιθύρισε κάτι:

« Ό,τι  εύχεσαι, μπορεί να σου συμβεί,

αρκεί να το πιστεύεις στο βάθος κι εσύ!!»

Σάββατο κι ήμουν στην εξοχή!

Στο δάσος χώθηκα για μια στιγμή!

Μια πεταλούδα κοιτούσα

και , όπου πήγαινε, την ακολουθούσα!

Αυτή μέσα σε μια κουφάλα μπαίνει,

μα σε λίγο ξαναβγαίνει!

Με κοιτά, σαν να με περιμένει!

Κι εγώ χωρίς να δειλιάσω,

μπαίνω μέσα! Τι έχω να χάσω;

Κι έπειτα άρχισε να ανεβαίνει

κι όλο και πιο ψηλά να πηγαίνει!

Άρχισα κι εγώ να σκαρφαλώνω,

μα ήταν δύσκολο, σας το δηλώνω!

Σκόνταψα σε ένα κλαδάκι

κι έπεσα πλάι σε ένα σκιουράκι!

Κι εκείνο μου ψιθύρισε γλυκά:

« Όσες δυσκολίες κι αν συναντήσεις,

πρέπει μ’ όλες τις δυνάμεις σου να προσπαθήσεις!

Μόνο έτσι θα μπορέσεις ψηλά να φτάσεις!

Αυτό ποτέ σου μην το ξεχάσεις!!»

Μια Κυριακή, ενώ κοιμόμουν

και πίσω από ένα δέντρο κρυβόμουν,

μια νεραϊδούλα με πλησιάζει

και λιγάκι με τρομάζει!

Εγώ με φόβο την κοιτάζω

και τα χέρια  στο πρόσωπό μου βάζω!

Φοβάμαι να το επιχειρήσω

και δίχως ροδάκια το ποδήλατό μου να οδηγήσω!

Μα η νεραϊδούλα όλα τα γνωρίζει

και με το μαγικό ραβδάκι της με αγγίζει!

«Ήρθα εδώ για να σε ενθαρρύνω

και στο πλάι σου να μείνω,

να μη φοβάσαι να το οδηγήσεις!

Πρέπει λιγάκι να προσπαθήσεις!

Να είσαι πάντα συγκεντρωμένος

και στο πηδάλι προσηλωμένος!

Έτσι μονάχα θα τα καταφέρεις

και αντιρρήσεις μη μου φέρεις!!»

Κι, όταν σηκώθηκα το πρωί,

πήγα το ποδήλατό μου να οδηγήσω

χωρίς βοήθεια να ζητήσω!

Έπεσα και σηκώθηκα,

μα καθόλου δεν αγχώθηκα,

γιατί αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις!

Μου αρέσουν τα όνειρά που είναι τρελά,

γιατί με πάνε μακριά ή ίσως και ψηλά!

Μη φοβάσαι να κάνεις όνειρα τρελά!

Ανθή Ζήση

Ένα ποίημα για να μιλήσουμε για τα πιο τρελά μας όνειρα, να ζωγραφίσουμε, να ονειρευτούμε και να μάθουμε τις ημέρες τις εβδομάδας.